ERNY GREEN

In 1988 zegt Ernst Grevink, na een rumoerige jeugd in de New Wave band The Eternal, de geordende maatschappij vaarwel om als straatmuzikant rond de wereld te trekken (Midden-Amerika, USA, Europa). Kille straathoeken wereldwijd, maar ook roemruchte podia als CBGB’s in New York, het zijn de ideale speelplekken voor de Nederlander in deze roerige jaren.

Als straatmuzikant schreef hij ooit een aubade aan de zelfkant waarmee hij voor vele kenners maar meteen het allerbeste Nederlandstalige lied over Utrecht aller tijden schreef (De Nacht). Uiteindelijk keert hij, door de mangel gehaald terug naar zijn thuisland en brengt in 1992 zijn eerste officiële soloalbum uit onder het pseudoniem Erny Green.

Dertig jaar en elf officiële albums later is het Green gelukt zich bij de absolute top van de Nederlandse liedjesschrijvers te vestigen. In recensies keren kernwoorden als ‘authentiek’, ‘melancholisch’ ‘gepokt’, ‘gemazeld’, ‘doorleefd’, ‘rauw’, ‘ervaren’, ‘puur’, ‘ongepolijst’, ‘schurend’, ‘onheilspellend’, ‘ontregelend’ en ‘confronterend’ steeds terug met betrekking tot het werk van Erny Green.

Pheromones (2017) is het laatste solo album dat Green uitbracht (opvolger van Sound of Neonlight ,2013), het scoorde hoge ogen in de serieuze muziekpers en trok de aandacht van onder anderen 3FM Dj’s Giel Beelen en Rob Stenders.

In 2021 formeert hij de “alternative / indie band” KASPAR BAUM waarvan het eerste album “VUURLAND” op 10 december 2021 officieel verscheen.

Verder is Erny Green zanger van Joy Division Undercover die sinds 2012 vele zalen in het Nederlandse clubcircuit uitverkoopt. Ook in 2021 deed de band, ondanks Corona, in oktober en november weer een uitgebreide clubtour.

Op het podium is Erny Green (of het nu solo, met Kaspar Baum, Joy Division Undercover of The Sound Undercover is) op zijn best. Don’t miss the occasion!

Naast zijn eigen carrière als muzikant is Erny Green huisproducer in de legendarische Vuurland Studio in hartje centrum Utrecht.

VUURLAND (2022) – by ‘Kaspar Baum’

On ‘VUURLAND” many influences can be heard in a range from the 80’s bands such as Joy Division, The Smiths and The Cure, through the 90’s bands such as Wilco and Radiohead to more contemporary bands like Editors, Arcade Fire and War On Drugs. Even Bob Dylan is not lacking as a reference. Nevertheless, Kaspar Baum does certainly have a unique sound of its own.

Responsible for this sound, next to a strongly felt urgency is the homogeneous production of the album, which was entirely in the hands of Erny Green himself. Perhaps even more important are the tasteful contributions of the three other band members who provide the characteristic voice of Erny Green with whatever it needs in each particular song. We could say that Vuurland is an album that has some timeless classics aboard. No one can ignore Kaspar Baum as soon as the debut album Vuurland has seen the light. So far we’ve seen already.

PHEROMONES (2017)

2017 was het 25-jarige jubileumjaar van Erny Green. De drie jaar die daaraan voorafgingen waren ronduit turbulent. Een periode waarin hij beide ouders verloor, zijn vrouw verliet, een operatie onderging en werkeloos raakte. Op de kille bodem van rock bottom, vond de verhalenverteller echter ook de grote liefde en nieuwe muze van zijn leven.

Hoge pieken, diepe dalen. Green vond rake klanken om de wervelstorm te vertalen naar Pheromones, zijn tiende studioalbum (2017). Liefde en verlies, woede en compassie, stilte en rumoer. “Is this how it feels with death on your heels” zingt hij in het nummer ‘I Write My Name In The Wind’. Met de dood op de hielen… Het zou de killing urgentie in de tracks kunnen verklaren. ´Pheromones` is een absoluut hoogtepunt in zijn inmiddels omvangrijke oeuvre, maar ook in de Nederlandse popgeschiedenis.

Zoals generatiegenoot Nick Cave – net als Green op de top van zijn kunnen – haalde Green zijn inspiratie uit diverse stijlen. Van de oude songmeesters naar de New Wave van de Eighties, terug langs de oer-liedjes van de folk, naar de sound van de 21 e eeuw. Hij componeerde de songs in samenwerking met zijn vaste sidekick Thijs Heij. In handen van producer-arrangeur Sjoerd van Reeuwijk groeide het album uit tot een imposant monument, een waar kunstwerk. Romantischer, gevarieerder en melodieuzer nog dan zijn immer bejubelde voorgangers.

THE SOUND OF NEONLIGHT (2012)

´In ‘Old House’ schetst Green zijn verbazing over dat hij verliefd kunnen worden
nog in zich had met de droge constatering ‘I’m not dead’.
‘Lovesong’ is zelfs een schaamteloze loveballad in Nick Cave-stijl.`
– 3Voor12