Biografie
In 1988 zegt Ernst Grevink de geordende maatschappij vaarwel om als straatmuzikant rond de wereld te trekken (Midden-Amerika, USA, Europa). Kille straathoeken wereldwijd, maar ook roemruchte podia als CBGB’s in New York, het zijn de ideale speelplekken voor de Nederlander in deze roerige jaren.
Als straatmuzikant schreef hij ooit een aubade aan de zelfkant waarmee hij voor vele kenners maar meteen het allerbeste Nederlandstalige lied over Utrecht aller tijden schreef (De Nacht). Uiteindelijk keert hij, door de mangel gehaald terug naar zijn thuisland en brengt in 1992 zijn eerste officiële soloalbum uit onder het pseudoniem Erny Green.
Meer dan vijfentwintig jaar en tien albums later is het Green gelukt zich bij de absolute top van de Nederlandse liedjesschrijvers te vestigen. In recensies keren kernwoorden als ‘authentiek’, ‘melancholisch’ ‘gepokt’, ‘gemazeld’, ‘doorleefd’, ‘rauw’, ‘ervaren’, ‘puur’, ‘ongepolijst’, ‘schurend’, ‘onheilspellend’, ‘ontregelend’ en ‘confronterend’ steeds terug met betrekking tot het werk van Erny Green.
Pheromones (2017) is de opvolger van Sound of Neonlight (2013). Beide albums scoorden wederom hoge ogen in de serieuze muziekpers en trokken de aandacht trok van onder anderen 3FM Dj’s Giel Beelen en Rob Stenders.
Naast zijn eigen solocarrière als muzikant is Erny Green werkzaam als huisproducer in de legendarische Vuurland Studio in hartje centrum Utrecht.
“Eigenlijk is ’Sound Of Neonlight’ een prima voorbeeld van hoe je zou willen dat een doorleefd singer-songwriter klinkt. Rauw, ervaren, maar toch ongepolijst.”
– OOR
25th Anniversary
2017 wordt het 25-jarige jubileumjaar van Erny Green. De afgelopen drie jaar in het leven van de 52-jarige liedjesschrijver waren ronduit turbulent. Een periode waarin hij beide ouders verloor, zijn vrouw verliet, een operatie onderging en werkeloos raakte. Op de kille bodem van rock bottom, vond de verhalenverteller echter ook de grote liefde en nieuwe muze van zijn leven.
Hoge pieken, diepe dalen. Green vond rake klanken om de wervelstorm te vertalen naar Pheromones, zijn tiende studioalbum. Liefde en verlies, woede en compassie, stilte en rumoer. “Is this how it feels with death on your heels” zingt hij in het nummer ‘I Write My Name In The Wind’. Met de dood op de hielen… Het zou de killing urgentie in de tracks kunnen verklaren. Pheromones is een absoluut hoogtepunt in zijn inmiddels omvangrijke oeuvre, maar ook in de Nederlandse popgeschiedenis.
Zoals generatiegenoot Nick Cave – net als Green op de top van zijn kunnen – haalde Green zijn inspiratie uit diverse stijlen. Van de oude songmeesters naar de New Wave van de Eighties, terug langs de oer-liedjes van de folk, naar de sound van de 21 e eeuw. Hij componeerde de songs in samenwerking met zijn vaste sidekick Thijs Heij. In handen van producer-arrangeur Sjoerd van Reeuwijk groeide het album uit tot een imposant monument, een waar kunstwerk. Romantischer, gevarieerder en melodieuzer nog dan zijn immer bejubelde voorgangers. De release is medio februari 2017.
“De gitzwarte wolken boven zijn kleurrijke leven vormden een onuitputtelijke bron voor Pheromones, het tiende studioalbum van liedkunstenaar Erny Green.”
